rodzaj ekspresji
uzewnętrznienia
To fakt ujawnienia
rzeczywistości
specjalnie i świadomie
przygotowanej
z myślą
o NIEJ
To moment
bardzo istotny
wieńczący
okres
prób
i przygotowań
stąd też jego
WYJĄTKOWOŚĆ
i OFICJALNOŚĆ
Ma to też
inny aspekt
bardziej duchowy
metafizyczny
niemal
sakralny
– materializacja
świata
idei
przemyśleń
odczuć
wizji
Wyjątkowość jej
to fakt
że
wszystko to
staje się
na naszych oczach
i tylko tu
niepowtarzalnie
ożywa
i przemija
W ten proceder
bezpośrednio
będą zamieszani
aktorzy
Oni to ujawnią
przekaz
zaprezentują go
a i siebie
przy okazji
Ze świadomością
tak pojętej
prezentacji
wiąże się
stan NAPIĘCIA
rodzaj SZTUCZNOŚCI
To dwie
szalenie ważne
cechy
nie ukrywam
ich
wręcz przeciwnie
zmierzam
do ich
ukazania
podkreślenia
wyeksponowania
Dlatego też
wprowadzam
MOMENT POPRZEDZAJĄCY
jest nim
przygotowane
rozluźnienie
drobne poprawki
ćwiczenia
To
zabieg celowy
przenosi
do prezentacji
atmosferę
prób
ale nie tylko
Przez ten fakt
„rozpoczęcie gry”
a więc
„właściwa” prezentacja
staje się punktem
bardzo dobitnym
wiążącym uwagę
nagle napływającym
jakby przywoływanym
wcielanym w aktora
a także
co istotne
oczekiwanym
Na styku
tych dwóch
rzeczywistości
przygotowania
(spontanicznego i niezależnego)
i prezentacji
(oficjalnej i rygorystycznej)
ujawnia się
stan warsztatu
metoda zachowania
sposób ekspresji
Wszystko to
ukazuję
odkrywam
demaskuję
Stan ten
przez to
staje się
niepomiernie bardziej
frapujący
niepokojący
silniej oddziałuje
Prezentacja
ma swój
czas
nieubłagany
ograniczony
Scena
stanie się
na ten okres
obszarem życia
które
ujawni
NOWĄ RZECZYWISTOŚĆ
jednak
w momencie
jej pełnego
całkowitego
uzewnętrznienia
– przestanie istnieć
w sposób
realny i oczywisty
OBUMRZE
przeminie
To fakt okrutny
choć
warunkujący
istotę i specyfikę
prezentacji
a i teatru
w ogóle
Aktorzy
świadomi tego
stają
przed jedyną
dla nich
szansą
przedłużenia
przeniesienia
swej bytności
w INNY WYMIAR
w sferę
pamięci
przeżyć
i odczuć
Na to
muszą zasłużyć
stąd też
ich
usilne starania
o ich najlepsze zaprezentowanie
zwrócenie uwagi
wyzwolenie emocji
zawładnięcie widzem
Akcja często
będzie się zatrzymywać
na
pograniczu sceny
w jej
najbardziej wysuniętym
rejonie
stąd
najbliżej
na „tamtą” stronę
to
najlepsze miejsce
na taki
kontakt
Nie obejdzie się
bez popisów
ale także
lichych wybiegów
i mistyfikacji
– jak w życiu
No cóż
takie są prawa
tego stanu rzeczy
leży to
zresztą w ich
jak i w moim
interesie
Im dobitniej
zaprezentują
swoją obecność
tym silniej
zaświadczą
o przekazie
Albowiem nigdy
ich zachowanie
nie jest powodowane
chęcią rozbudzenia
emocji
jedynie
samą zręcznością
czy umiejętnościami
ale staraniem
o sugestywne
niemal natrętne
wyartykułowanie
ukazanie
wymowy
głębi
idei
naszej prezentacji
objawiającej się
–
jakby
przebijającej
spod kolejnych
sytuacji scenicznych
Każda czynność
ma określoną
wymowę
znaczenie
napięcie
i tylko jako taka
ma TU
prawo bytu
Fakt ten
– szalenie istotny
odcina moją
PREZENTACJĘ
od znanych
popisów zręcznościowych
kuglarskich sztuczek
Wymowa
staje się
faktem nadrzędnym
stworzona
zaś przeze mnie
idea
PREZENTACJI
służy
jej
jak najsilniejszemu
ukazaniu
objawieniu
uzewnętrznieniu
