Images are copyrighted by their respective owner and you don’t have permission to download them. Grafiki są chronione prawami autorskimi,nie masz pozwolenia na ich pobieranie.

Close

PERFORMANCE HOLENDERSKI

W trakcie wakacyjnego pobytu w Holandii otrzymałem od „Galerie Marin” z Den Helder propozycję zrealizowania kameralnej formy teatralnej. Akcję zaaranżowałem wokół obiektu „Strefa realnego zagrożenia” z finałem w rodzaju action painting. Na uwagę zasługuje pojawiający się po raz pierwszy – tu w roli żeńskiej – „aktor wielopostaciowy”.

Premierowy pokaz odbył się 3 sierpnia 1988 roku w „Galerie School 7”, Den Helder (NL), w ramach otwarcia wystawy malarstwa Wernera Reinischa z grupy Kunstliga.

Muzyka: Klaus Schulze.
Obsada: 2 osoby.
Czas trwania: 17 min.

Kadry pochodzą z filmu video, operator kamery: Barber Honing.

Zamieszczony poniżej rysunek pochodzi z publikacji: Dariusz Gorczyca „Teatr Sytuacji – teksty teatralne, projekty scenograficzne, zdjęcia”, 1989.

I.

Pokaz rozpoczynam od zastygnięcia w zdublowanym geście postaci z obrazu, wiszącego przede mną na ścianie galerii.

II.

Bliżej widzów, po stronie prawej na podłodze leży Ona, zamarła w pozie.

III.

Ocknięcie z bezruchu prowokuje proces cielesnej ekspresji – samopoznanie.

IV.

Niemalże taneczna płynność ruchów ich dwojga.

V.

Ona odnajduje leżące obok białe prześcieradło.

VI.

Chęć nawiązania relacji, lekkomyślne zarzucenie płachty bieli na zaskoczonego tym partnera.

VII.

Niespodziewanie dramatyczne konsekwencje – jego usidlenie, skrępowanie, konfuzja – Lilith.

VIII.

Odnalezione przejście – samodzielne przekroczenie oddzielającej zasłony płótna.

IX.

Przywdziana nieskazitelna szata bieli, wyraźnie uduchawia jego postawę.

X.

Nieomal misyjna potrzeba nawiązania relacji z innymi.

XI.

On zbliżając się w kierunku stojących na przodzie widzów, nieopatrznie wpada w Strefę Realnego Zagrożenia.

To dwie rozstawione po bokach drewniane kobyłki malarskie, ze sterczącymi ku górze listewkami, najeżonymi kilkunastoma wcześniej zamoczonymi w czarnej farbie, różnej wielkości pędzlami.

XII.

On szamocząc się w pułapce, dokonuje coraz większego zbrukania szaty (swoisty rodzaj action painting).

XIII.

Towarzysząca temu – Jej reakcja przerażenia.

XIV.

Powrót, zdruzgotanego fiaskiem swej nieskazitelnej – jeszcze chwilę temu – intencji.

XV.

Jego gest ukrzyżowania rozpościera szatę niczym ołtarz – obraz graficznego splugawienia bieli.

XVI.

Jego upadek – teraz już w fizycznym wymiarze.

XVII.

Jej działanie obwiniające innych (widzów) za podeptanie idei.

XVIII.

Jego ofiara niczym Ta z Golgoty.

XIX.

Ona obmywająca Jego bezwładne ciało – Maria Magdalena.

XX.

Ona przykładająca tkaninę na fizis Jego – Weronika.

XXI.

Ona tańcząca lubieżnie z Jego twarzy wizerunkiem na płótnie – Salome.

XXII.

Ona przykładająca ponownie chustę do lica Jego.

XXIII.

Ona prezentująca „cudownie” czystą tkaninę (już bez odbitego oblicza).

XXIV.

Zwrócony wizerunek, niczym dusza napełnia Jego ciało życiem – Zmartwychwstanie.

XXV.

Ona kołysząca i tuląca pustą chustę niczym dziecięcy becik – Maria.

XXVI.

On powoli i majestatycznie odchodzący w głąb, by następnie zastygnąć w tym samym, początkowym geście postaci z obrazu.