Ten materiał VHS jest autorskim zapisem sceny obłędu wchodzącej w skład spektaklu „Imperium cienia”, której dokonałem w 1992 roku na osiem miesięcy przed premierą.Jest to manifestacja mojej koncepcji gry aktorskiej, określonej mianem „Obłędu łańcuch wcieleń”. Do pracy nad tą rolą wybrałem Jacka Stecińskiego nie tylko ze względu na jego talent (należał do najzdolniejszych aktorów w moim teatrze), ale także jego introwertyczne usposobienie. Zgodnie z moim założeniem, to na przeciwieństwie osoby i roli najlepiej zbudować sugestywność prezentacji. Od początku musi być ona perfidnie skonstruowana i przyswojona jako obca, a przez to w pełni kontrolowana. Ten perfekcyjnie skonstruowany popis wykluczał jakąkolwiek improwizację, stosując kontrolę nad wszystkimi aspektami prezentacji (pozę, gest, rytm, odgłosy, po ruch gałki ocznej). Moja propozycja pracy nad tą sceną z początku nie spotkała się z aprobatą Jacka i minęło trochę czasu zanim przekonał się on do tej roli. Większość pomysłów choreograficzno – aktorskich oparłem na kontraście, przerysowaniu czy wręcz odkształceniu postaci, które to stało się wartością nadrzędną mojej metody. Dodatkowo duże nasycenie ruchu emocjami sprawiało wrażenie, że odgrywane szaleństwo staje się miejscami jego własnym, niwelując granicę bezpieczeństwa obserwatora. Efekt wzbudził aplauz i uznanie nie tylko wśród publiczności, ale i w oczach krytyków. Swój podziw dla niej wyraził m. in. prof. Piotr Krakowski, Krzysztof Pleśniarowicz, a Krzysztof Miklaszewski stwierdził wprost, że powinna ona przejść do historii teatru i to nie tylko polskiego. Ostatecznie do spektaklu trafiła nieco skrócona wersja, zakończona sceną „ocalenia” z użyciem „Krzyża – łapki egzorcysty”, w którą to nieszczęśnik zostaje schwytany przeze mnie. Montaż tego materiału VHS w całości wykonałem jedynie z użyciem dwóch magnetowidów. Film ten był wielokrotnie pokazywany w trakcie warsztatów i prezentacji Teatru Sytuacji w kraju i zagranicą.
Choreografia, zdjęcia, montaż: Dariusz Gorczyca.
Muzyka: Tadeusz Kassatti.
Nagrania dokonano w Teatrze Sytuacji w 1992 roku.
Jacek Steciński (1965-2022). W 1991 r. ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Grafiki. Od samego początku był związany z Teatrem Sytuacji. Zagrał w „Upadku Ikara”, „ Rytuale przemian” (niezapomniana scena solowa z krzesłem), „Czterech Figurach Kadryla” (znakomita postać „Głupoty”), „Imperium cienia” (z opisywaną sceną obłędu) oraz w prezentacji „Ciało zniewolone”. Jacek był moim przyjacielem, a w pracy teatralnej w latach 1991-1994 pełnił funkcję asystenta. Odszedł przedwcześnie i niespodziewanie.
Kadry z filmu Krzysztofa Miklaszewskiego „Imperium zmysłów i talentu”, TVP2, 1993.
