MASZYNY SZALEŃSTWA

Na instalację powstałą w 1996 roku, złożyły się:

• 3 szklane oprawione w stalowe ramy, rozkładane gabloty – ustawione na drewnianych podestach, zamknięte od góry – drewnianymi kasetonami z zamontowanymi wewnątrz dwoma świetlówkami.

  Na frontowej szklanej ścianie, każdej z gablot znajdują się przyklejone, odlane z brązu litery tworzące kolejno napisy: „Artaud”, „Nietzsche”, „Van Gogh”. Natomiast tylną ścianę zajmują, wyklejone literami wyciętymi z folii – sentencje ich autorstwa:

  „…Dysponował mną Bóg aż do absurdu, utrzymywał mnie żywego w próżni negacji, w zawziętym zapieraniu się siebie. Zredukował do chodzącego automatu, ale takiego który odczuwa rozdarcie swojej nieświadomości…” A. Artaud.

  „…Za pomocą wyczynu siły wyobraźni rozszerzyłem swoje życie (…) swoimi wybrykami demonstruje nową ewangelie moich własnych przekonań i pogrążając się, nawet gdy rwące szaleństwo rozrywa tkankę umysłu…” F. Nietzsche.

  „…Za moje malarstwo płacę ryzykiem życia, ono mi zabrało połowę rozumu (…) Jestem źle umieszczony w życiu i rozum jest, ale i był oderwany od niego…” V. van Gogh.

  Wnętrza gablot od dołu wypełniają sterty starych papierzysk wraz z postarzanymi kserami zdjęć, tekstów i rysunków ich autorstwa. Od góry zwisają podmalowane, drewniane szatkownice do kapusty, z umieszczonymi w nich odlewami twarzy z gazy i sztucznego tworzywa. W blatach szatkownic u góry i u dołu widnieją wyryte napisy „Iluzja i Realność” w obiekcie Artaud, „Ułuda i Prawda” w obiekcie Nietzsche oraz „Życie i Sztuka” u Van Gogha.

  Wymiary gablot: 104 x 56 x 233 cm.
  Wymiary szatkownic: 17 x 12 x 96 cm.

• Oprawione rysunki:

  „Artaud w maszynie szaleństwa”,

  „Nietzsche w maszynie szaleństwa”,

  „Van Gogh w maszynie szaleństwa”.

  1996
  Technika: papier, ksero, węgiel, sepia, pastel.
  Wymiary: 70 x 100 cm.
  Niesygnowane, niedatowane.

• Stara tablica szkolna zawieszona bokiem, z wypisanym białą kredą diagramem oraz opisem u dołu: „Schemat mentalnej Maszyny Szaleństwa według Dariusza Gorczycy”.

• Oprawiony mój tekst: „Szaleństwa rana jaźni”, 1996.

  

• Wiszący na ścianie magnetofon kasetowy ze zdemontowaną obudową, odtwarzający nagranie głosu Antonina Artaud. Jest to fragment audycji radiowej z jego wypowiedzią udzieloną po dziesięcioletnim pobycie w zakładzie psychiatrycznym w Rodez.