Koncepcja tego obiektu powstała, jak i pierwsze szkice, w 1994 roku.
„Inkubator umarłych ” to stalowa kratownica ramy dźwigu, jeżdżąca po szynach wraz z podwieszoną drewnianą konstrukcją przypominającą odwrócony szkielet kadłuba łodzi. Struktura ta skrywa dwie podłużne, metalowe butle połączone instalacją z żeliwną formą, będącą matrycą leżącego człowieka z rękami skrzyżowanymi na piersiach. Biegnące prostopadle szyny, łączy pięć drewnianych postumentów zestawionych tak, że każdy kolejny jest niższy od poprzedniego.
Zamysł działania Inkubatora sprowadza się do wykonania z mokrej ziemi (gęstego błota tłoczonego z butli), odcisku postaci w pozie funeralnej,
na skutek opuszczenia na platformę podwieszonej pod dźwigiem sztancy.
W obiekcie widzimy ją uniesioną nad świeżo „wyrodzoną” postacią, spoczywającą na najwyższym z postumentów. Ukazane wnętrze formy,
ujawnia wypolerowaną pokrytą złotem powierzchnię. Migająca, niebieska jarzeniówka stanowi dodatkowe oświetlenie, biegnące dookoła drewnianej, eliptycznej ramy.
Postaci spoczywające na kolejnych podestach są wynikiem dużo wcześniejszych wycisków formy, ukazujących kolejne etapy erozji.
Stąd ich kształt – rozsychając się i rozsypując – staje się coraz trudniejszy do zidentyfikowania.
Widok obiektu od przodu ujawnia – wycięte w bokach podestów – napisy, układający się w łacińską sentencję:
„Memento homo, quia pulvis es, et in pulverem reverteris” (Gen. 3, 19).
„Pamiętaj człowieku, prochem jesteś i w proch się obrócisz” (Gen. 3, 19)
Całość usytuowana jest na kamiennym nasypie kolejowym, którego tory wraz z podkładami wyłaniają się i giną w hałdach nawiezionej ziemi.
Całość dopełnia mój tekst „Inkubator umarłych”, 2023.
Wymiary instalacji: 520 x 705 (1115) x 348 cm.
Wszystkie realizacje 3D powstały dzięki współpracy z Michałem Sikorą, 2023.
Projekt – szkic
1994
papier, ołówek
wymiary: 20,9 x 29,5 cm
niesygnowany, niedatowany.
