Pomysł tej instalacji jako formy autonomicznej powstał w roku 1998. Jednak w trakcie pracy nad rozszerzoną multimedialną wersją Dichotomos ll (premiera rok 2000), stała się integralna częścią spektaklu. Wzbogaciła scenę finałową, gdzie stojącej, wtulonej w siebie parze (owa „bliskość” wynika z ich skrajnego zniewolenia), towarzyszy odczytywany tekst „on i ona”. W trakcie tej sceny, na dwóch dużych ekranach TV (stojących po bokach sceny), można było śledzić równolegle zmieniające się oblicza Adama i Ewy. Przy czym moment zatrzymania (a przez to ich doboru w parę) zależał ode mnie, a to za sprawą pilota do obu odtwarzaczy video. Po 3 sekundowym zatrzymaniu, akcja dalszego tasowania wizerunków była ponownie inicjowana, a wszystko powtarzało się kilkukrotnie.
Prezentowana tu wersja DOBRA/NIEDOBRA-ni, to realizacja pierwotnego pomysłu instalacji. Pierwszy jej etap to równoległy pokaz fizis Adama i Ewy pochodzących z jednego obrazu, dyptyku bądź ołtarza – oczywiście tego samego autora. Wszystko się zmienia, gdy na końcu po stronie Adamów pojawia się dodatkowo moje zdjęcie. Teraz w kolejnych cyklach, z obliczem każdego z Adamów zestawiona będzie następująca w kolejności Ewa. Sprawi to, że w efekcie będziemy mogli sprawdzić konfigurację każdego z każdą. Po czym, wszystko zaczyna się od nowa.
Dołączony mój portret – zdjęcie Jacek Śliwczyński, 2003.
