Idea prezentacji narodziła się za sprawą propozycji wzięcia udziału w wystawie „Rzut kostką” –
pokaz nowej rzeźby, Galeria BWA, Kraków, 1994 i dotyczyła kilku obiektów scenicznych ze spektaklu
„Imperium cienia”. Ponieważ nie byłem przychylny wystawom zbiorowym, zdecydowałem się na inną formę prezentacji.
Była to forma akcji, wykorzystująca kilka scen i maszyn ze spektaklu, mających ukazać fenomen tego rodzaju rzeźby –
jakim jest obiekt sceniczny. Główną postacią stał się tu sam artysta (autor) ukazany w roli prestidygitatora, iluzjonisty i maga.
On to dokonywał prezentacji obiektów, ujawniając ich działanie w zestawieniu z ciałem. Co więcej, relacja ta wywoływała
grę znaczeń – tworząc nowe metafory, zgodnie z moją tezą: „maszyna – obiekt psychologiczny”. Wszystko to miało charakter
niemal iluzjonistycznego show (tu o wyraźnym zabarwieniu sado – maso) z jego dyscypliną, napięciem, pomocą asystentki,
a nawet z „udziałem publiczności” (podstawieni aktorzy). W pokazie wzięło udział 8 osób (aktorów) wraz z lektorem.
W „Ciele zniewolonym” zaprezentowano obiekty:
„Skrzynki – skryte przedziały świadomości”,
„Konfesjonał – gilotyna hipokryzji”,
„Łóżeczko – maszyna perwersji”
oraz „Maszyny sumienia”.
Pokazowi towarzyszył odczytywany przez lektora tekst: „Ciało zniewolone”, 1994 stanowiący oś całej akcji.
Jego końcowa część wyodrębniła się później w ważny tekst „ Inżynieria cierpienia”.
Prezentowany poniżej scenariusz akcji (odczytywany tekst) zawiera odręczny opis kolejnych zdarzeń, powiązanych w
relacje z konkretnymi słowami czy zdaniami.
Muzyka: Tadeusz Kassatti.
Obsada: 9 osób.
Czas Trwania: 30 min.
Zdjęcia: Jerzy Stokowski
Egzemplarz scenariusza autorskiego, 1994.
